सात कल्पांमध्ये ( 4 युगाचे एक कल्प ) सात वेगवेगळ्या नावांंना धारण कारणारे क्षेत्र अनादी काळापासून श्री महालक्ष्मी अर्थात आई अंबाबाईचे क्षेत्र म्हणून ओळखले जाते. ज्या ज्या लोकांची येथे राज्य होते त्यावरूनच या क्षेत्राला ब्रम्हालय,शिवालय,यक्षालय,पद्मालय,राक्षसालय, करवीरालय अशी नावे मिळाली.अखेरीला कोल्हासुर वधानंतर या क्षेत्राला कोल्हापूर असे नाव प्राप्त झाले.

                पंचगंगा काठावर ब्रह्मपुरी येथे झालेल्या उत्खननात इसवी सन पूर्व दुसऱ्या शतकातील या वस्तू सापडल्या.1947 साली सांकलिया यांच्या मार्गदर्शनाखाली झालेल्या या उद्यानात अनेक रोमन आणि ग्रीक बनवण्याच्या वस्तू सापडल्या त्या आजही टाऊन हॉल वस्तुसंग्रहालयात आपण पाहू शकतो.याचा अर्थ 2300 वर्षांपूर्वी कोल्हापूरचा व्यापार या देशांची होत होता असा अंदाज करता येतो.त्या काळात क्रूर राजांची राजवट होती त्यानंतर बदामीचे चालुक्य,शिलाहार आणि मग 12 व्या शतकाच्या सुमारास यादव राजांची राजवट होती. तेव्हापासून स्वराज्यस्थापनेपर्यंत येथे इस्लामी सत्ता होती.छ. शिवाजी महाराजांच्या निर्वाणानंतर 1750 त्यांच्या सूनबाई मोगलमर्दिनी रनरागिनी मर्दिनी ताराराणी यांनी स्वतंत्र करवीर सिंहासनाची स्थापना केली. त्यावेळेस राजधानी पन्हाळावर होती.ती 1785 साली कोल्हापूरात आणली आणि तिथून पुढे करवीरच्या इतिहासाची सुवर्ण सुरू झाले.

               कागलच्या घाटगे घराण्यात छ. शाहू महाराजांचा जन्म झाला त्यांचे मुळ नाव यशवंत. ते चौथे शिवाजी महाराजांनंतर ते करवीर सिंहासनाला दत्तक आले. ते सिंहासनाधिष्ठीत झाले आणि करवीरच्या भाग्याचा सूर्य आकाशात तेजाने तळपू लागला.

                मूळचं हे जगदंबेचे स्थान,आदिशक्तीचं हे नगर यश,कीर्ती,वैभव,विद्या,कला,क्रीडा,

अनेक लोकोपयोगी कल्याणकारी निर्णय घेणारा छत्रपतींनी स्वातंत्र्य आधीच लोकशाही प्रणाली या संस्थानात राबवायला प्रारंभ केला. सन 1947 आली भारत स्वतंत्र झाल्यावर श्रीमंत शहाजी महाराज यांनी आनंदाने संस्थान विलीन केल आणि तेव्हापासून करवीर संस्थान भारताचा भाग झाले.