त्यानंतर घोसरवाड भागात येऊन त्यांनी शिंदे देसाई नावाच्या इनामदारांपैकी सावित्रीबाई यांच्यावर कृपा केली पण तिथे त्यांच्या साधनेवर व रूपावर शंका व्यक्त झाल्यानंतर त्यांनी त्या क्षेत्राचा त्याग केला पुढे आपले अवतार कार्य करण्यासाठी गुराख्याचे रूप घेऊन रेवणसिद्ध निपाणीकर देसाई सरकारांच्या गाई राखू लागले,गाई राखताना ज्या वेळेला भूक लागेल तेव्हा त्यांची क्षुधा शांत करण्यासाठी गाई आपोआप दुधाच्या धारा देत असतात. तुमचा गुराखी तुमच्या गाईंचे दूध चोरून पितो अशी चहाडी केल्यावर त्यांना भाकड गाई सांभाळण्याचे काम दिले पण त्याही गाई त्यांना दूध पाजत असत यानंतर काही लोकांनी कपटाने रूईच्या झाडाचा चिक दूध म्हणून दिला तोही पिऊन तिथून निघून हालसिद्धनाथ कुरली गावाजवळ माळावरती येऊन थांबले. तिथे येण्यापूर्वी नावेतून न येता भंडारा टाकून घोंगड्या वरून नदी पार करण्याच्या त्यांची लीला प्रसिद्ध आहे. अशा अनेक लीलांमुळे त्यांची प्रसिद्धी सर्व दूर पसरली त्यातच निपाणीकर देसाई सरकारांसह अनेक मातब्बर मंडळी त्यांचे भक्त झाले भक्त जनाचा अखंड उद्धार करून हालसिद्धनाथ चैत्र महिन्याच्या हस्त नक्षत्रावर ज्योतिबा यात्रे दिवशीच समाधीचे निमित्त करून गुप्त झाले.
           समाधीला जाण्यापूर्वी नाथांनी सोन्याची वाटी हातातील काठी भंडाऱ्याची पिशवी आपले कांबळे निशाण हे भक्त जनांना वाटून दिले व यात्रेचे मानही दिले याच मानाबरोबर पट्टणकोडोलीच्या नारायण पुजारी यांचे वाघापूर येथील सावत्र घराणे डोणे यांच्या घराण्यात दरवर्षी रोहिणी नक्षत्रावर भाकणूक करण्याचा मान दिला.तेव्हापासून आजही अप्रकट रूपाने हालसिद्धनाथ भक्तजनांवर कृपा करत असतात.दरवर्षी लाखो भक्त त्यांच्या कृपाशीर्वादाची प्रचिती घेत असतात.
श्रीमातृ चरणारविंदस्य दास प्रसन्नसशक्तिकः

( संदर्भ स्मृतिमंजुषा, संकलक प्रशांत पाटील नेसरीकर )