मंदिराची आख्यायिका

हुपरी गावापासून ४ किलोमीटर अंतरावर पंचगंगेच्या पलीकडील तीरावर चंदूर गाव वसलेले आहे. या चंदूर गावास हुपरीचे ग्रामदैवत श्री अंबाबाई मातेच्या माहेरचा मान आहे. यासंबंधी एक अख्यायिका सांगितली जाते. त्यावेळचे गावप्रमुख पाटील यांच्या स्वप्नात येऊन देवी दर्शन देत असे व पाटलांना मी पंचगंगा नदीमध्ये आहे, असे सांगत असे. नदीपात्रात बारकाईने शोध घेतल्यानंतर श्री अंबाबाई मातेचे दर्शन घडले. शोध घेणा-या लोकांमध्ये हुपरीचे व चंदूरचेही नागरिक होते. मूर्ती पाहिल्यानंतर ही मूर्ती आपणाकडे असावी, असे दोन्ही गावच्या लोकांना वाटणे स्वाभाविक होते. त्यामुळे दोन्ही गावच्या लोकांत मोठा वाद निर्माण झाला.यामध्ये शेवटी एक तोडगा निघाला की, मूर्तीला एका गाडीमध्ये ठेवण्यात यावे. ही गाडी ज्या गावात जाईल त्या गावामध्ये देवीला नेण्यात यावे. याप्रमाणे घोडागाडीत मूर्ती ठेवून अश्व जोडल्यानंतर हा अश्व हुपरी गावात आला. त्यामुळे देवीची प्रतिष्ठापणा हुपरीत करण्याचे ठरले. सुरक्षेच्या दृष्टीने पटवर्धनांनी बांधलेल्या तटबंदीच्या आत मंदिर बांधून देवीची प्राणप्रतिष्ठा करण्यात आली. चंदूर गावामध्ये प्रथम दनि झाले. तेथून देवी हुपरीस आली म्हणून चंदूर गावचे पाटील व गावकरी वस्त्रालंकार घेऊन येतात. यात्रा उत्सावावेळी हे वस्त्रालंकार व नैवेध वाजतगाजत हुपरीस आणले जातात.