नावजीची सासन काठी वरील मार्गावरून परत जागोजागी मुक्काम करत सैदापुरात आल्यानंतर महाप्रसाद होतो. गावातून लोक आनंदाने काठी नाचवतात. पूर्वी वरील मुखामी महाप्रसाद होतो तसेच सैदापुरातून काठी किवळ गावात झापळा आंबा या ठिकाणी येते. गावकरी महाप्रसाद घालतात. वाजतगाजत सासन काठी नावजीच्या देवळाजवळ येते.महाप्रसादात माहेरवाशिणींच्या वडी चपातीचा मानाचा नैवेद्य असतो.चतुर्थीला सासनकाठीचं गावात आगमन होतं सदर चौक,रिकामचावडी,सदर आश्या जागोजाग थांबून सासनकाठीचं औक्षण करून माहेरवाशीणींची नारळांची तोरणं स्वीकारत काठी उत्तररात्री पर्यंत नावजीबुवा जोतीबाच्या मंदीरासमोर ठाण केली जाते.
केदारनाथाच्या प्रसाद रूपी गुलालात रंगलेला पोशाख मोठ्या भक्तीभावानं आंगावर मिरवला जातो.घरोघरी अक्षय तृतीये पर्यंत गोडाधोडाचा नैवेद्य करून डवरी बोलवून त्यांचं पात्र,डवर पुजला जातो.जोतिबा डोंगरावर प्रसाद म्हणून मिळालेले नारळ वाढवून सोबत आणलेला मेवा कांडेबत्तश्यांचा प्रसाद वाटला जातो.या डवर पुजेच्या विधीला “देवबोळवणे “म्हणतात.हा देव बोळवल्या खेरीज गुलाला माखली कपडे धुतली जात नाही हा पुर्वापार चालत आलेला रिवाज आजही पाळला जातो..
कपड्यांवरचा गुलाल उतरला तरी प्रचंड,उत्साह ,उर्जा रूपी गुलालानं रंगलेलं मन त्या दख्खन केदारा चरणी आपला भोळाभाव लीन करून लोक आपल्या कामकाजाला लागतात पुढच्या चैत्रयात्रेची ओढ जागती ठेऊन तेथे आल्यानंतर सर्व ग्रामस्थ प्रसाद वाटतात व सासन काठीची मिरवणुकीची सांगता होते.

  लेखन – अभिजीत साळुंखे,नावजीबुवाचं किवळ